Inzicht in corrosie-mechanismen van roestvrijstalen flenzen

Inzicht in corrosie-mechanismen vanFlangen van roestvrij staal

Roestvrij staal is bekend om zijn hoge corrosiebestendigheid, waardoor het geschikt is voor verschillende omgevingen.de mate van corrosiebestendigheid varieert tussen de soorten, afhankelijk van hun bestanddelenDeze variabiliteit vereist een zorgvuldige selectie van de geschikte roestvrij staalkwaliteit die is afgestemd op de specifieke toepassingen.nauwkeurige details en vakmanschap spelen een cruciale rol bij het minimaliseren van het risico op vlekken en corrosie.

Pittingcorrosie:Pittingcorrosie is een lokale vorm van corrosie die voornamelijk voorkomt in chloridenhoudende omgevingen.kan de structurele integriteit in gevaar brengenIn toepassingen zoals pijpleidingen, leidingen en containers is pittingcorrosie bijzonder belangrijk.Het kiezen van roestvrij staal met molybdeen kan het risico op corrosie door putten aanzienlijk verminderen.

Korrosie door scheuren:Scheurcorrosie treedt op in stilstaande vloeistoffen waar de zuurstoftoevoer ernstig beperkt is, zoals in smalle gaten rond moeren, bouten en lassen.De ernst van de corrosie hangt af van de diepte en de smalheid van de spleetDe ophoping van chloriden en oppervlakteafzettingen verergert de corrosie van de spleten.

Bimetallische (galvanische) corrosie: Bimetallische corrosie treedt op wanneer twee verschillende metalen in aanwezigheid van een elektrolyt in contact komen.het minder edele metaal (anode) corrodieert sneller dan als het geïsoleerd zou zijnDe corrosiegraad hangt meestal af van de oppervlakteverhouding tussen de metalen, wat een veel voorkomend probleem is bij verbindingen en bevestigingsmiddelen.Het selecteren van compatibele metalen of het toepassen van isolatietechnieken kan dit soort corrosie effectief verminderen.

Elektrochemische corrosie:Het stof dat metalen elementen of vreemde metalen deeltjes bevat, kan zich op het oppervlak van roestvrijstalen flenzen ophopen.condenswater tussen deze deeltjes en het oppervlak van roestvrij staal kan micro-cellen creërenDit veroorzaakt elektrochemische reacties die de beschermende oxidefilm verstoren, waardoor er een lokale corrosie ontstaat.

Biologische zuurcorrosie:Organische stoffen zoals sappen van fruit, groenten, soepen of andere organische vloeistoffen kunnen aan roestvrijstalen flenzen hechten.Deze organische stoffen kunnen in organische zuren metaboliseren.Na verloop van tijd kunnen deze zuren het metaaloppervlak aanvallen, waardoor de corrosiebestendigheid ervan wordt aangetast.

Chemische corrosie:Blootstelling aan zuren, alkalis of zouten (bijv. door spatten van alkalisch water, kalkwater dat in de bouw wordt gebruikt) kan leiden tot lokale corrosie op roestvrijstalen flenzen.Deze chemische stoffen kunnen reageren met het metalen oppervlak, waardoor de beschermende oxideschaal wordt afgebroken en corrosieprocessen worden gestart.

Wanneer austenitisch roestvrij staal gedurende langere perioden tussen 450 en 850 °C wordt verhit, diffundeert koolstof in het staal tot aan de korrelgrenzen en vormt het chroomrijke carbiden.Dit proces vermindert het chroom in de vaste oplossingIn deze toestand worden staalsoorten aangeduid als "gevoelig".De korrelgrenzen worden dan gevoelig voor preferentiële aanvallen bij blootstelling aan een corrosieve omgevingDit verschijnsel staat bekend als lasverval wanneer het zich voordoet in de warmte-aangetaste zone van een gelast gewricht.

Roestvrij staal met een laag koolstofgehalte (~ 0,03%) wordt niet gevoelig gemaakt, zelfs voor platen met een dikte tot 20 mm die worden gelast met behulp van boogprocessen, waarbij snel wordt verwarmd en gekoeld.BovendienDe moderne staaltechnieken bereiken doorgaans een koolstofgehalte van 0,05% of minder in standaardsoorten zoals 304 en 316, waardoor deze soorten bestand zijn tegen lasverval bij het lassen met behulp van boogprocessen.